Plama

(…) Plama jest otwarta na sztukę, otwarta na budowanie mostów między sztuką profesjonalną a amatorską, między artystą a odbiorcą sztuki, między dorosłym a młodym (…) / Elwira Twardowska – kierownik “Plamy” w latach 1991-2011

(…) To miejsce, które wyłaniało się jako klub osiedlowy, a zmieniło w ważną instytucję kultury w Gdańsku, nie wstydzi się swojej lokalizacji, bo to właśnie ona stanowi o jego wartości (…) / Jerzy Mazzoll – muzyk

(…) W przestrzeni kulturalnej Trójmiasta Klub Plama pełni funkcję swego rodzaju antysalonu, tzn. miejsca otwartego dla wszystkich, którzy mają kwalifikację i ochotę do zaprezentowania swoich prac (…) / Roman Gajewski – profesor gdańskiej ASP

(…) Plamę każdy odbiera na swój sposób, dla każdego jest czymś innym, każdy ma na to miejsce inny pomysł, inne wyobrażenie. I każdy ma rację, bo Plama może być właściwie wszystkim. W zależności od składu osobowego i upodobań pracowników, może być teatrem, galerią, sceną koncertową, producentem dużych wydarzeń plenerowych, miejscem do odkrywania i szlifowania talentów. Może być i rzeczywiście jest (…) / Szymon Wróblewski – kierownik „Plamy” od 2011 r.

—

(…) Jest jeszcze coś, punkt przecięcia wszystkich aktywności klubu. To szacunek do przestrzeni. Do tej pod dachem, jak i poza nim. Przez piętnaście lat (od 1991 do 2005 roku) wszystko rozgrywało się tu raptem na 150 mkw. Ale dzięki temu rosły podesty, antresole, tworzył się prawdziwy duch tego miejsca – kilkupoziomowego klubu z mnóstwem artystycznych bodźców dookoła: obrazami, grafikami, zdjęciami, napisami na ścianach, z których każdy opowiada osobną historię. Ale jest jeszcze ta druga przestrzeń – publiczna. Wyszliśmy w nią nie tylko z powodu ciasnoty klubowej. Zaczęły rodzić się Obrazy Ogniem Malowane, Międzynarodowy Festiwal Teatrów Plenerowych i Ulicznych FETA, Miejskie Znaki Kultury, Muzyka w Blokowisku (…) / Szymon Wróblewski