Park Sołacki

Park Sołacki – jeden z parków publicznych w Poznaniu, w willowej dzielnicy Sołacz. Jego powierzchnia wynosi 14,63 ha. Ma kształt wydłużonej i spłaszczonej przy obu końcach elipsy o szerokości około 250 m. i długości około 1,1 km. Obszar parku zamykają ulice: Małopolska (od północy), Litewska (od południa), Nad Wierzbakiem (od wschodu) oraz Niestachowska (od zachodu), a on sam jest najbardziej wysuniętą w kierunku centrum miasta częścią golęcińskiego klina zieleni (ciągnącego się wzdłuż doliny Bogdanki do Kiekrza). Skraj parku, wzdłuż ul. Nad Wierzbakiem, poprzez nieduży, znajdujący się po drugiej stronie ulicy park Adama Wodziczki, a następnie zadrzewioną aleję i pas łąk biegnących w kierunku ul. Przepadek, połączony jest z parkiem na Cytadeli. Dodatkowym krajobrazowym elementem łączącym Park Sołacki z centrum miasta Poznania jest zadrzewiona szpalerem kasztanowców al. Wielkopolska.

Park urządzono w krajobrazowym stylu angielskim. Sprowadzono i posadzono w nim około 3 tysiące drzew i 12 tysięcy krzewów o znacznym zróżnicowaniu gatunkowym. Spiętrzone wody Bogdanki utworzyły w parku Stawy Sołackie o nieregularnych brzegach, z przewężeniem pośrodku imitującym istnienie dwóch niezależnych zbiorników wodnych (większego i mniejszego). W parku znajduje się szereg mostów i mostków w większości drewnianych oraz wodospad. Przy szeregach alejek spacerowych pokrytych asfaltem (oryginalnie wysypanych żwirem) umiejscowione są stylizowane na początek XX-wiecznych latarnie oraz ławeczki.

Na uwagę zasługuje bogaty i zróżnicowany drzewostan parku. Znajdują się tu egzotyczne gatunki, takie jak daglezja, choina kanadyjska, cypryśnik błotny, klon tatarski, klon srebrzysty które posadzone w większości przy brzegach stawu stanowią razem z nimi główny motyw krajobrazowy parku i tworzą miejsca widokowe. Dość bogate drzewostany parku uzupełniają malownicze skupiska obficie kwitnących krzewów ozdobnych i interesującą roślinność runa. Faunę Parku Sołackiego tworzą niezliczone gatunki ptaków wśród nich z rzadszych gatunków występuje tu m.in. mandarynka (której ojczyzną jest południowo-zachodnia Azja) czy też dzięciołek (Dendrocopos minor).

W zachodniej części Parku Sołackiego znajduje się obszerna, okolona rzędami drzew i krzewów łąka zaprojektowana do gier i zabaw. Na niej umiejscowione są obecnie place zabaw dla dzieci. W okresie powojennym do około 1974 r. stała tam także wysoka wieża spadochronowa, którą na teren Parku Sołackiego przeniesiono z zielonego kwadratu między Drogą Dębińską a ul. Piastowską. W parku znajduje się również mały i kameralny hotel-restauracja. Północnym skrajem Parku Sołackiego biegnie droga pieszo-rowerowa, przy której istnieje zabytkowa, ustawiona w 1913 r. drewniana poczekalnia tramwajowa (tzw. Zielona budka).